نویسنده : حدیث

جنبشی که در سال 1961 و در بحبوحه دیوانه بازیهای ابرقدرتهای شرق و غرب و استعمار دانش و نیروهای کشور های دیگر و با هدف مقابله با آن استثمارگران و اداره منابع کشورهای ضعیف تر به نفع خودشان تشکیل شد ، امروز به  بزرگترین و جامع ترین اجلاس ، بعد از اجلاس عمومی سازمان ملل تبدیل شده است و طبعاً این چنین پتانسیلی می تواند نقش بزرگی را در تعدیل و یا بر هم زدن معادلات جهانی ایفا کند .جریان تاریخ همچنان ادامه دارد و در طی این مسیر همیشه کشورهایی بودند که بعنوان استعمار گر می شناختیم ولی امروزه دیگر با بیداری و آگاهی ملتهای آزادیخواه و به دنبال آن دولتهای مطبوعشان ، برگ کهنه و ماندگار تاریخ ، ورق خورده و صورت دیگر خود را نشان داده است . جنبش عدم تعهد یکی از نمادهای این آزادیخواهی است .

اجلاس تهران می تواند نقطه عطف تغییرات اساسی در مناسبات دنیا باشد . در این دوران که مباحث نظم نوین جهانی یعنی ؛ جهانی سازی فرهنگ و رسانه های باز و اقتصاد های تحمیلی ، مطرح است ، این اجلاس ، بهترین موقعیت و بهترین زمان ارائه طرحهای یکدست و متحدانه اعضاء جهت مقابله با این تفمر استعمارگرانه است . در این بین ایران از سال 58 شمسی تا کنون که به عضویت این جنبش در آمده است ، همیشه نقش به سزایی در ارائه و پیشبرد اهداف جنبش ایفا کرده است . همانگونه که مستحضرید و به یاد دارید ، پیشنهادات رهبر معظم انقلاب اسلامی در اجلاس هراره ، منشا تغییرات اساسی در روند برنامه های جنبش ایجاد نمود و امروز نیز ایران مصمم به ارائه راهکارهای نوین در خصوص نزدیکی و وحدت ملل و دولتها و در نتیجه دخالت مثبت در اداره جهان می باشد .

پیشنهاد اول :

بر سر راه این جنبش از آغاز تا کنون ، مشکلاتی وجود داشته و مسائلی نیز مطرح شده در جهت بهبود اوضاع کشورهای عضو .  این مبادله تجارب و فرهنگها زمانی تحقق می یابد که کشورها تصویر درستی از یکدیگر داشته باشند ..... این تصویر درست را هم در این دوران پر هیاهوی اطلاع رسانی ، رسانه ها بر عهده دارند .... رسانه ها هم که مشخصاً آشکار است در سیطره قدرت کیست .... این اولین و بزرگترین مشکل در سر راه جنبش است که خوشبختانه در این اجلاس اخیر ، اقداماتی در زمینه تحقق شعار نزدیکی ملتها و دولتهای عضو ارائه شده است . ایجاد رسانه ای مشترک جهت ارائه همسو نمودن دستاوردهای کشورهای عضو که به طبع آن نزدیکی ملتها و دولتها با یکدیگر را در بر خواهد داشت . این مورد می تواند پایه و اساس پیشنهاد بعدی (پیشنهادات اقتصادی ) را مستحکم  سازد و در واقع شالوده اصلی آن است ، چرا که بدون داشتن یک رسانه قوی ، شرایط برای تحقق اهداف و در میان گذاشتن ارکان همدلی و نزدیکی بین ملل ، فراهم نمی شود .

پیشنهاد دوم  :

پیشنهاد دوم و بسیار جالب ایران ، در خصوص مناسبات اقتصادی است . نقش مناسبات اقتصادی و تجاری در ایجاد همدلی و صلح جهانی ، نقش انکار نا پذیر است .  از جمهوری اسلامی ایران که کشوری دانش بیان است  و همیشه ابتکارات نابی داشته همچنین انتظاری برای ارائه مناسبات اقتصادی می رفت و انصافاً هم پیشنهاد منحصر به فردی است .ایران در این اجلاس یک نکته مهم را با تیز بینی انجام داد و آن ارائه و دعوت و برگزاری جلسات آکادمیک و علمی در جهت  بررسی پیشنهادهای ارائه شده است  .تغییر مدام و غیر قابل پیش بینی مناسبات جهانی ، می طلبد نگرش درست و راهبردی بر نقطه اصلی و تاثیر گذار این مناسبات یعنی مناسبات اقتصادی داشت .

در این جا چند نکته مهم و قابل تامل وجود دارد : کشورهای عضو جنبش عدم تعهد تقریباً 50 درصد جمعیت کل دنیا را تشکیل می دهند ، یعنی حدوداً 5/3 میلیارد نفر ( تقریباً 4/3 کشورهای دنیا ) . در این بین نکته قابل تامل و نگران کننده این است که این جمعیت باالقوه فقط 15 درصد تولید ناخالص دنیا را در اختیار دارند !!!

چیزی که بیشتر جلب توجه می کند این است که در بین اعضاء جنبش ، 27 کشور تولید کننده بزرگ انرژی در دنیا ، قرار دارند !!! یعنی چیزی حدود 7 هزار میلیارد از 36 هزار میلیارد تجارت جهانی در دستان اعضاء جنبش است . این آمار نشان می دهد که اعضاء جنبش حدود 20 در صد تجارت دنیا را در اختیار دارند ، در حالی که در این میان تنها 15 درصد تولید ناخالص دنیا متعلق به آنهاست ، این چیزی نیست جز اینکه نشان می دهد منابع کشورهای عضو در حال خارج شدن به نفع کشورهای قدرتمند است .

تمام مسائلی که مطرح شد ، دغدغه ای است برای ایران و تمام کشورهای عضو که سبب شده در این اجلاس سعی شود راهکارهای مناسبی برای رفع این مشکلات مطرح و تصویب و ان شاءالله اجرایی شود .نکته ای که در این میان وجود دارد این است که ،  منشأ بحران اقتصادی در جهان ، چیزی نیست جز تقاضا . و اگر این مباحث در اجلاس تهران به نتیجه برسد ، برای سایر کشورهایی که عضو هم نیستند می تواند مفید باشد و کشور های بحران زده نیز می توانند از این گرداب خارج شوند .

یکی از این پیشنهادات می تواند ، ایجاد نهادهایی برای حمایت تشکلهای اقتصادی برای عملیاتی کردن عرصه تجارت باشد . اگر این حمایتها به درستی صورت بگیرد و حتی حدود 5 درصد میزان تولید ناخالص اعضاء بالا برود ، نتیجه بسیار شگرفی در بر خواهد داشت . وضعیت تک تک اعضاء نیز به طور مشهودی ارتقاء می یابد . چیزی که قطعاً پتانسیل آن وجود دارد و انشاءالله با رهبری ایران در سه سال آینده به دستاوردهای مهمی دست خواهد یافت .

برای دستیابی به این اهدافی که دور از دسترس هم نیستند ، می توان تجارب کشورهای موفق را بررسی کرد . کشورهایی مانند هنودستان که در بین کشورهای عضو جایگاه بسیار خوبی را در دنیا دارد . جایگاه چهارم اقتصاد دنیا . پس می توان به این اهداف رسید ، همانگونه که هندوستان رسید . کشور هندوستان بعنوان نمونه بارز پیشرفت در بین کشورهای عضو ، رشد خیره کننده 8 درصدی در سال گذشته داشته است و چیزی حدود 61 تریلیون دلار حجم مبادلات اقتصادی را برای خود به ثبت رسانده است . حضور هیئت 150 نفره از کشور هندوستان ، نشان می دهد این کشور کماکان مصمم به حضور قدرتمند در جنبش و صحنه جهانی دارد .

برای تحقق اهداف اشاره شده ، جمهوری اسلامی ایران ، پیشنهاد تاسیس بانک مشترک را ارائه داده است . این پیشنهاد فقط یک پیشنهاد نیست بلکه یک تئوری و طرح مطالع شده و مدون است که ارائه شده است .

به نظر بنده ایجاد بانک برای رسیدن به اهداف فوق با رویکردهای زیر می تواند  مناسب باشد :

-        -  تامین مالی برای زیر ساخت کشورهای عقب افتاده اقتصادی

-         - نزدیک کردن کشورهای عضو از لحاظ برنامه های اقتصادی

-        -  تنظیم مقررات مالی بین اعضاء

-         - ایجاد ارتباط بین بانکهای عضو

-         - تامین مالی پروژه های بزرگ

-         - حمایت از بازار مشترک اعضاء جنبش

ان شاءالله این اجلاس نقطه عطفی باشد برای تحولی عظیم در مناسبات و معادلات جهانی به نفع کشورهای ستمدیده دنیا و ایجاد زندگی بهتر برای مردم زجر کشیده کشورهای عضو .